مصاحبه اختصاصی کارن کراد با دکتر علی جاهدی

دوشنبه, 28 تیر 00

پرنیان ستوده

مربوط به جذب سرمایه است

0

0

لطفا خودتان را معرفی بفرمایید؟

علی جاهدی هستم.

سوابق تحصیلی بنده کارشناسی مهندسی نرم افزار، کارشناسی ارشد مدیریت کسب‌وکارهای الکترونیکی و کارشناسی ارشد کارآفرینی با گرایش کسب‌وکار الکترونیکی است و در در حال حاضر دانشجوی دکترای علم اطلاعات و دانش‌شناسی در دانشگاه فردوسی مشهد هستم.

در چه حوزهای فعالیت می‌کنید؟

مشاوره، منتورینگ و توانمندسازی استارتاپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان ؛ مدیرت مرکز رشدICT  و مدرس کارآفرینی دانشگاه فردوسی هستم.

از چه سالی فعالیت در اکوسیستم استارتاپی را شروع کردید؟

دقیقاً در بهار ۱۳۹۱، فعالیتم را در اکوسیستم استارتاپی آغاز کردم.

تا به حال چه استارتاپ‌های مشهور یا موفقی را تحت مربیگری خود داشته‌اید؟

به دلیل حضورم در مجموعه پارک استان خراسان رضوی و مشاوره به مجموعه‌های مختلف، منتورینگ استارتاپ‌های گوناگونی را به عهده داشته‌ام. 

برخی از مجموعه‌هایی که افتخار منتورینگ و مربیگری آن‌ها را داشته‌ام، عبارت است از:

سی‌فایو، یکی از سایت‌سازهای برتر کشور 

سیم کارتل که سهم قابل‌توجهی از بازار دزدگیرهای هوشمند ایرانی خودرو را در اختیار دارد 

خبرفوری که یکی از بزرگترین رسانه‌های خبری آنلاین کشور است

ویدابیا، تنها پلتفرم ترجمه و دوبله‌ی آنلاین ویدئو در ایران که تاکنون سه مرحله سرمایه جذب کرده است

رشدانا، پلتفرم جذب و توانمندسازی نیروی انسانی

منو، منوی دیجیتالی رستوران‌ها و کافی‌شاپ ها که توسط بیش از هزار مرکز استفاده می‌شود 

شما کمبود چه چیزهایی را در اکوسیستم استارتاپی کشور احساس می‌کنید؟

ضعف فرهنگ نوآوری در شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ، نبود یک متولی مشخص برای تعریف قوانین، تعریف مشوق‌های جدی برای بحث تهسیلگری در مسیر کسب‌وکارهای نوپا در کشور و همینطور کمبود منابع انسانی توانمند و باانگیزه یادگیری و البته کمبود سرمایه‌گذار خطر پذیر به معنای درست و صحیحش را از مهم‌ترین کمبودهای جدی اکوسیستم استارتاپی کشور می‌دانم.

به ‌نظر شما بزرگ‌ترین مشکل برای جذب سرمایه در اکوسیستم استارتاپی ایران چیست؟

بزرگ‌ترین مشکل برای جذب سرمایه در اکوسیستم استارتاپی ایران را دو مسئله مهم می‌دانم؛ ما در هر دو طرف با مشکل مواجه هستیم. 

در بخش تامین مالی، فرهنگ سرمایه‌گذاری خطرپذیر به صورت کامل و دقیق، وجود ندارد؛ در واقع سرمایه‌گذاران نگاهی سنتی به این مساله دارند و اغلب مدل convertible loan را در نظر می‌گیرند و آن را سرمایه‌گذاری می‌‌نامند.

در سمت دیگر، استارتاپ‌های سرمایه‌پذیر معدودی وجود دارد که به خوبی خودشان را ارائه دهند و ارزش قابل‌توجهی ایجاد نمایند.

همانطور که گفتم در این اکوسیستم، ضعف دوطرفه وجود دارد.

به عنوان یک منتور چه توصیه‌هایی برای رشد استارتاپ‌ها دارید؟ 

به عنوان یک منتور، به استارتاپ‌ها توصیه می‌کنم که از اقدامات نمایشی دوری کنند.

به نظرم تظاهر و به عبارتی شوآف کردن بلایی برای کسب‌وکارهای کشور ماست که بسیاری از جوانان کارآفرین را درگیر کرده است؛ در صورتیکه اگر استارتاپ‌ها روی رشد ارگانیک در بازار تمرکز کنند، رشد بیشتر و سریع‌تری خواهند داشت.

چه کتاب‌هایی را به کارآفرینان توصیه می‌کنید؟

کتاب‌های شناخته‌شده‌ متعددی در حوزه کارآفرینی وجود دارد؛ با این حال اگر قرار باشد تعداد کمی را انتخاب کنم، برای بنیان‌گذاران استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای نوپا کتاب تفکر طراحی، راهنمای کارآفرینان آقای استیو بلنک و خلق مدل کسب‌وکار آقای استروالدر را کتاب‌هایی مهم و پایه‌ای می‌دانم.

کتاب جنگل بارانی و کتاب نوآوری‌باز آقای هنری چسبرو را نیز به مدیران شرکت‌های بزرگ و رشدیافته و سیاست‌گزاران حوزه علم و فناوری توصیه می‌کنم.

چه کمبودهایی در اکوسیستم کارآفرینی استان خراسان رضوی احساس می‌کنید؟

به نظرم ما در حوزه تعداد استارتاپ‌های رشد یافته و در حال رشد در استان، رشد بسیار چشمگیری داشته‌ایم. در کمتر از 5 سال گذشته، ظرفیت‌های ویژه‌ای در استان ایجاد شده است؛ اما متاسفانه هنوز با عدم تناسب در زیرساخت‌های فیزیکی مثل فضاهای استقرار استارتاپ‌ها در استان روبه‌رو هستیم.

همچنین به نظر من نوعی عدم تناسب در سطح مدیریت نیز وجود دارد؛ مدیران ما برای نقش‌آفرینی حرفه‌ای در شرکت‌های رشدیافته، هنوز کم‌تجربه هستند؛ در واقع ما با کمبود مدیرانی روبه‌رو هستیم که در فضای استارتاپی رشد کرده باشند. بنابراین این کم‌تجربگی را با مدیران تهرانی جبران می‌کنیم و این را ضعف در اکوسیستم استارتاپی استان می‌دانم.

همچنین مثل بقیه کشور، ما نیز در استان خراسان سرمایه‌گذاران خطرپذیر حرفه‌ای و واقعی کمی داریم.

چه توصیه‌هایی برای فعالان استارتاپی در استان خراسان رضوی در نظر دارید؟

به نظرم اولین نکته این است که در وجوه مختلف شبکه‌سازی داشته باشیم، فرهنگ نوآوری را بیشتر ترویج دهیم و متخصصین، شرکت‌ها و سازمان‌های جدید را برای ورود به اکوسیستم نوآوری و نقش‌آفرینی فعال در آن، تشویق کنیم همه به افزایش ظرفیت‌های اکوسیستم نوآوری در استان کمک نماییم.

برای نکته دوم، معتقدم که همچنان در حوزه شبکه‌سازی داخلی بین فعالان اکوسیستم ضعف داریم؛ باید همکاری‌های گوناگونی ایجاد شود و از منابع مشترک جهت رشد استفاده گردد.

توصیه بعدی من در حوزه نیروهای انسانی توانمند در استان است. همانطور که گفتم تعداد شرکت‌های فعال و در حال رشد استان، در حال افزایش است و نیروی انسانی ما باید با این مساله متناسب باشد. فعالان اکوسیستم باید نیروهای خود را توانمند کنند و برای حفظ آن‌ها تلاش کنند تا مانع مهاجرت این نیروها به تهران یا خارج از کشور بشوند؛ در این صورت منابع جدی اکوسیستم، حفظ خواهد شد.